Iets bereiken doe je zelden alleen. Daarom wil ik graag een aantal mensen bedanken die er mede voor hebben gezorgd dat Russel's Riding School vandaag tien jaar bestaat en ik ben geworden tot wie ik ben.
Natuurlijk mijn twee rotsen in de branding: mijn mamma Lies Russel en mijn vriend Erik Wientjes. Zij staan altijd achter me, geven me soms een figuurlijke schop in de goede richting en hebben wel tien luisterende oren :-)
Door de afgelopen jaren heb ik diverse trainers gehad van wie er enkele grote bijdragen hebben geleverd aan mijn rijden, lesgeven en kennis van paarden.
Marja de Jager, bij wie ik mijn allereerste lessen volgde. Doorzetten (en niet piepen) was toen al het devies.
Wijlen Marco Lambooy die in mijn ogen een alleskunner was. Door hem ben ik Z springen geworden, door hem en mijn pony Musky heb ik een engelengeduld ontwikkeld.
Ton de Kok: mijn eerste 'echte' dressuurtrainer. Ik leerde appuyeren, ik leerde een wissel, ik leerde een serie wissels. Ton heeft ervoor gezorgd dat ik My Funny Face zelf heb kunnen opleiden.
Arjen Teeuwissen bij wie ik tijdens mijn studie rechten terecht kwam als paardengroom en al snel vele paarden mocht rijden. Mijn eerste kijkje op een Olympische stal.
De familie Bartels: Joep Bartels gaf zijn 'fiat' om Russel's Riding School op te starten terwijl ik halftime in dienst was bij Academy Bartels. Mijn tweede kijkje op een Olympische stal.
Anky van Grunsven: geen woorden te vinden wat zij heeft bijgedragen maar ik probeer het toch. Anky heeft mij nog perfectionistischer gemaakt, nog (veel) consequenter en mij geleerd dat achter een prestatie in de ring een heel goed management zit. Rijtechnisch denk ik nog elke dag aan haar zowel in het rijden als lesgeven: tempo-, richting-, houdingcontrole, het rijden logisch maken/houden, de wachtoefeningen, het écht kijken naar een paard.
Last but not least: mijn supertoffe lesklanten!! Want zonder hen zou er niets van Russel's Riding School terecht zijn gekomen!!
