Vandaag is mijn Fun Fun jarig! Vorig jaar vond ik het al heel speciaal dat hij 25 werd, dit jaar voelt het nóg specialer. Misschien wel omdat het niet zo vanzelfsprekend is dat hij er nog is nadat afgelopen najaar de Cushing waarden in zijn bloed ineens sky high waren en het er niet zo goed uit zag. Gelukkig zijn deze waarden ook weer (spectaculair) gezakt door medicatie.
Fun en ik zijn dit jaar al 22 onafscheidelijk. Hij is mij naar alle stallen gevolgd waar ik heb gewerkt, inclusief de stal van Anky van Grunsven. Daar hebben we samen zooooooveel geleerd! Maar nu ik niet meer echt rijd op Fun heb ik ook geleerd dat het nog véél belangrijker is gewoon te genieten van elkaar. En dat doen we iedere dag en ik hoop dat we dat nog een tijdje kunnen doen. De poets- en knuffel momenten zijn intenser geworden door de jaren heen. In één oogopslag weten we van elkaar hoe we ons voelen. Een ouder paard hebben is niet altijd gemakkelijk vind ik. Het brengt ook zorgen met zich mee. Doe ik het wel goed? Is hij nog een blij paard? Natuurlijk wordt Fun stijver en draait minder soepel. Met massage technieken uit onder andere de Ttouch probeer ik zijn gewrichten toch wat te mobiliseren. En de touch uit de clickertraining gebruik ik om zijn hals soepel te houden. Door het voorwerp dat hij moet aanraken op verschillende plaatsen te houden, moet hij inbuigen zonder dat ik iets forceer.
Ik wil ook mijn superhoefsmid Roy bedanken om Fun op de been te houden! No feet, no horse!
