Het is alweer een maand geleden dat we op Academy Bartels het tienjarig bestaan van RRS vierden maar voor hen die niet geweest zijn, vind ik het toch leuk om mijn welkomstwoordje ook even op de site te zetten.
Wekomstwoord 5 sept
Van harte welkom op Academy Bartels. Ik heb jullie uitgenodigd vanwege het tien-jarig bestaan van Russel’s Riding School. Het is geen toeval dat we vandaag hier zijn op het terrein van de familie Bartels. Ik neem jullie even kort mee terug in de tijd.
Het is begin 2004: met een diploma Nederlands recht in de pocket sta ik tussen de paarden. Expres had ik al twee studierichtingen gekozen omdat veel paardrijden en studeren een leuke combinatie bleek. Ondertussen had ik ook via de ORUN opleiding in Nederland mijn instructeursdiploma gehaald. Wat nu? Een slimme moeder die misschien stiekem toch ook een beetje een laatste poging deed zei: ‘bel Joep Bartels’. Ik: ‘OK, en dan?’ Mijn moeder antwoordde: ‘dan vraag je of je eens mag komen praten, die Joep kent zoveel mensen.’
Zo gezegd zo gedaan en ik reed naar Hooge Mierde voor een afspraak met Joep Bartels. Wat precies het doel was… geen idee eigenlijk… Of Joep een baan had of wist voor mij. Antwoord: nee, we hebben niemand nodig. Gaandeweg het gesprek hadden we op één of andere manier tóch de deal dat ik acht maanden als een soort stagiaire bij Bartels op kantoor mocht komen werken. In die acht maanden moest ik mijn eigen job creëren of anders was het einde werken bij Bartels. Ik durfde het wel aan al had ik totaal geen ervaring op kantoor. Eén van mijn taken was de website bijhouden met nieuws. Komende uit een journalistieke familie was dat ‘een makkie’.
Ik kreeg ook organisatorische taken voor het driedaagse evenement Horse Event en de wedstrijdserie Pikeur Trophy die in Nederland en België plaatsvond. Ik vond het super om de Belgische wedstrijden te bezoeken en mensen te leren kennen. Na acht maanden mocht ik blijven en kwam ik ‘echt’ in dienst bij Academy Bartels. Amper net officieel gesetteld vroeg ik een gesprek aan met Joep. Of ik hetzelfde werk mocht blijven doen in de helft van de tijd? Omdat ik dan het plan had om in de andere uren les te gaan geven op de manege in Hooge Mierde hier vlakbij. Het kwam weer tot een deal: het mocht maar aan het einde van 2005 gingen we evalueren. En als Joep dan zou zeggen dat de combinatie loondienst – eigen bedrijf niet werkt, was het einde werken bij Bartels. Gaat wel lukken, dacht ik.
In datzelfde jaar werd ik projectmanager van het Hippisch Saluut voor de toenmalige Koningin Beatrix die toen 25 jaar regeerde. Ze kreeg een geweldige show met 250 deelnemende paarden op het terrein van Paleis het Loo. De hele Nederlandse top werkte mee! Eind 2005: functionerings gesprek met Joep Bartels. Die begon met de woorden: ‘begin van het jaar wist ik zeker dat we hier zouden zitten en dat ik dan zou zeggen ‘Liesbeth, je snapt toch ook wel dat deze combinatie niet gaat… maar het werkt wel!’
Na dit gesprek heb ik nog twee jaar hier in Hooge Mierde gewerkt en het eenjarig bestaan van Russel’s Riding School ook hier gevierd.
Toen stond Russel’s Riding School drie maanden op een laag pitje omdat ik voor de internationale Amerikaanse ruiter Kent Farrington ging rijden. Hij was toen al goed in eigen land en inmiddels wint hij de ene na de andere prijs in Europa. Ik reed tien paarden per dag maar… Alleen maar paardrijden was het toch ook niet… Ik weer terug naar België waar ik ging solliciteren als bedrijfsmanager bij de springstal van Axel Verlooy. Anky, die een nieuwe PA nodig had was door Esther Bartels getipt en belde mij terwijl ik in het voerhok stond bij Axel Verlooy. ‘Ja met Anky. Ik heb een nieuwe secretaresse nodig. Wil je eens komen praten?’ Zo gezegd zo gedaan en mijn werkstek werd Erp.
Ik vond het super om alles te regelen voor Anky, helemaal in de Hong Kong tijd met de Olympische Spelen. Ik pakte ook het lesgeven weer op al kon dat alleen in de avonduren één of hooguit twee uurtjes op een dag door de drukte bij Anky. Na Hongkong en na ruim vier jaar bij Anky te hebben gewerkt heb ik de stoute schoenen aangetrokken en de beslissing genomen om écht zelfstandig te worden.
Ik vond het best spannend om in België meer lessen te willen geven want ik ben en blijf ‘die Hollandse’ maar ik kan nu toch oprecht zeggen dat mijn planning goed vol zit met, op 1 adres na, alleen maar lessen in België. Die Hollandse zou helemaal niet meer zonder haar Belgische lesklanten kunnen en ik ben superblij dat jullie hier vandaag zijn en hartstikke trots om met jullie het tienjarig bestaan van mijn Russel’s Riding School te vieren!!
Een hele dikke merci aan al mijn lesklanten en ook speciaal aan mijn moeder en Erik omdat ze me altijd steunen.'
