'Dit is de moeilijke kant van mijn paard'... Ik heb altijd een beetje moeite met die uitspraak. Natuurlijk, een mens en ook een paard heeft een voorkeurskant doordat ieder mens en ook elk paard in een bepaalde mate scheef is. Daarom trainen we, daarom doet bijvoorbeeld ook een springpaard dressuurwerk, om onder andere meer balans en evenwicht te krijgen. Ik kan eigenlijk zelf altijd heel slecht zeggen wat de 'moeilijke' kant van mijn paard is. Elke scheefheid uit zich namelijk in moeilijkere dingen zowel rechtsom als linksom.
Laten we mijn Gucci als voorbeeld nemen. Toen ik heb kocht, keek hij heel hard naar links. Alleen maar eigenlijk. Ik heb zelfs een wortel voor zijn neus gehouden om te zien of hij wel naar rechts kon kijken. Je kunt dus heel makkelijk zeggen, rechtsom is zijn moeilijke kant. We zijn nu anderhalf jaar later en als ik nu bijvoorbeeld schouderbinnenwaarts rijd, is rechtsom makkelijker dan linksom. Waarom? Omdat Gucci rechts heel makkelijk verbinding aanneemt en linksom moet ik eerst zorgen dat hij goed aan links loopt anders ben ik de schouder aan de buitenkant kwijt. De wissel naar rechts is makkelijker dan naar links. Huh, rechtsom was toch 'moeilijker'? Dus ja... wat is makkelijk en wat is moeilijk??
Hoe zit het eigenlijk met de ruiter zelf? Je hebt zelf ook een voorkeurskant. Je schrijft met ..... Als je met je andere hand moet schrijven (test eens!) ziet dat er niet zo fraai uit waarschijnlijk. Wat doe je zélf eigenlijk om jezelf te verbeteren? Het is ook niet gezegd dat de voorkeurskant alles goed doet! Indien je rechtshandig bent, ben je misschien ook wel sterker met rechts. En pak je zélf de rechtse verbinding al een beetje strakker.
Als ik lesgeef en vraag de ruiter aan te galopperen, wordt er soms ineens van hand veranderd. Indien ik de combinatie nog niet goed ken, vraag ik altijd of daar een reden voor is. Vaak is het antwoord 'ja, dit is zijn makkelijke kant, die doe ik eerst'. Okee, daar is iets voor te zeggen. Als je eerst de voorkeurskant van jouw paard neemt om te galopperen, heeft hij al lekker naar zijn ritme kunnen galopperen en dat kan hem helpen voor de tweede galop. Maar... dan begin je aan de tweede galop als hij meer moe is dan toen je aan je eerste galop begon... Spieren die moe zijn verzuren eerder, blesseren zich eerder. Hmmmmm..... vind je het nu nog zo logisch om de makkelijke kant eerst te doen?
Het gaat ook in je hoofd zitten... 'oh.. nu nog de moeilijke kant....' Ook ruiters raken vermoeider in het rijden. Dus wanneer jij minder scherp bent, minder nauwkeurig je hulpen kunt geven, laat je jouw paard doen wat hij moeilijk vindt... Logisch???
Hoe dan wel?
Ik wissel af! De ene dag begin ik rechstom te draven en de andere dag linksom. De ene dag begin ik linksom met galop, de andere dag rechtsom. En hoe beter je paard loopt, hoe minder je in termen van 'moeilijke kant' gaat denken! Probeer je werk linksom en rechtsom mooi te verdelen. Je hoeft echt niet in minuten bij te houden hoe lang je linksom rijdt om dat vervolgens ook rechtsom te doen maar blijf niet hangen op één kant. Doe een oefening die niet zo goed gaat NIET 100x. Besteed juist aandacht aan tempo-, richting- en houdingcontrole tussendoor en rijd dan je oefening nog eens door!
Eén kanttekening bij dit verhaal, twee eigenlijk:
Paarden die revalideren moeten wel eens op doktersadvies op één bepaalde kant beginnen. Daar moet je je natuurlijk aan houden, maar blijf overleggen met de dierenarts want wellicht hoeft dit niet voor altijd zo te zijn.
Indien een paard medisch iets mankeert, al dan niet chronisch, kan er natuurlijk wél echt sprake zijn van 'een moeilijke kant' maar in de meeste gevallen zit dat zinnetje echt in het hoofd van de ruiter!
