1991: ik ben 13 jaar, Anky 23. Ja, dé Anky van Grunsven. Ik ontmoette haar in het Kralingse bos in Rotterdam op het CHIO. Met journalistieke ouders viel de appel niet ver van de boom en ik had een plan: Anky interviewen voor de jeugdkrant Primeur waar ik een van de medewerkers van was.
Afspraak gemaakt. Dat was toen lang zo ingewikkeld niet als nu. Anky had toen nog 'maar' twee nationale titels op zak. Ze reed wedstrijden met Prisco en Bonfire was net 'in the picture'.
Toch een beetje zenuwachtig stond ik haar na haar proef met Bonfire op te wachten. Een foto? Ja hoor, geen probleem. 'Hou hem maar even vast, anders wordt hij wilt'.
Oke, túúrlijk houd ik Bonfire even vast!
Een kwartiertje later kwam Anky terug, nu zonder paard. We gingen zitten op een omgevallen boom in de buurt van de dressuurring. Ik vuurde mijn vragen op haar af. Anky gaf antwoord. Ik schreef op. Laatste vraag: 'Wilt u in mijn paardenvriendenboekje schrijven?'
Anky: 'Ja hoor'.
Niemand wist toen dat ik 16 jaar later door diezelfde Anky gevraagd zou worden om haar Personal Assistant te worden! Met veel plezier heb ik onder andere alles voor de Olympische Spelen in Hongkong (2008) geregeld waar ze voor de derde keer op rij Olympisch kampioen is geworden. Dat is dezelfde Anky die in 1991 bij 'toekomstdroom' invulde: 'kampioen worden'
WAUW!
©Kit Houghton/FEI
